Wraz z nową ustawą każdy handlowiec musi dostarczyć klientowi klarowny i wyczerpujący pakiet informacji, kluczowych w kontekście zawieranej umowy, jeszcze przed wyrażeniem przez konsumenta woli zawarcia umowy. Prawo to ma pomóc konsumentom w bardziej świadomym podejmowaniu decyzji zakupowych i, co istotne, przysługuje im nie tylko w odniesieniu do umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa oraz na odległość, ale również w przypadku umów zawieranych w sklepie.

Na długiej liście obowiązkowych informacji figurują m.in.:

• Dokładny, pełny opis produktu lub usługi, ich funkcjonalności oraz cechy,
• Dane identyfikujące przedsiębiorcę,
• Łączna cena za produkt lub usługę wraz z podatkami oraz wszystkimi dodatkowymi opłatami (koszty dostawy, koszty dodatkowe), bądź sposób, w jaki obliczana ma być cena,
• Czas trwania umowy oraz warunki wypowiedzenia umowy,
• Minimalny czas trwania zobowiązań konsumenta wynikających z umowy,
• Zasady odpowiedzialności przedsiębiorcy za jakość świadczenia.

Warto pamiętać, że jeżeli do złożenia zamówienia używa się przycisku lub podobnej funkcji, to muszą być one oznaczone w czytelny sposób słowami „zamówienie z obowiązkiem zapłaty” lub innym równoważnym, jednoznacznym określeniem. Brak spełnienia tego obowiązku oznacza, że umowa nie zostaje zawarta.

W świetle nowej ustawy przedsiębiorca musi wyraźnie poinformować konsumenta, jeszcze przed wyrażeniem przez konsumenta woli zawarcia umowy, o wszystkich rzeczywistych kosztach, jakie będzie musiał on ponieść. Ponadto obowiązuje zakaz pobierania dodatkowych opłat za połączenia telefoniczne od konsumenta, który kontaktuje się ze sprzedawcą w sprawie zawartej umowy. W przypadku umów zawieranych przez telefon sprzedawca jest zobligowany przekazać konsumentowi treść proponowanej umowy na papierze lub innym trwałym nośniku.

Sprzedawca internetowy najpóźniej na początku procesu składania zamówienia musi przedstawić informacje o ograniczeniach w dostarczeniu towaru, a także akceptowanych metodach płatności. Jeśli klient płaci kartą kredytową, przedsiębiorca nie może pobierać opłat wyższych niż te, które sam ponosi w związku z zastosowaniem tej metody płatności.

Ustawa wydłuża termin na odstąpienie od umowy zawieranej poza lokalem lub na odległość, bez podania przyczyny, do 14 dni. Jeśli jednak sprzedawca nie udzielił konsumentowi informacji o prawie odstąpienia od umowy, termin ten będzie upływał 12 miesięcy po upływie podstawowego terminu 14 dni. Podobnie jeśli konsument nie zostanie poinformowany o obowiązku poniesienia kosztów związanych ze zwrotem rzeczy - sprzedawca nie może od niego egzekwować tych opłat.

Przedsiębiorca ma obowiązek, nie później niż w terminie 14 dni od otrzymania oświadczenia o odstąpieniu od umowy, zwrócić konsumentowi wszystkie dokonane przez niego płatności, w tym koszty dostarczenia. Zwrot płatności musi nastąpić przy użyciu tego samego sposobu, jakiego użył konsument, chyba że klient wyraźnie zgodzi się na inny sposób zwrotu, który nie wiąże się z żadnymi kosztami. Jeżeli klient wybierze w momencie zawierania umowy sposób dostarczenia inny niż najtańszy z możliwych, przedsiębiorca nie jest zobowiązany do zwrotu poniesionych przez niego dodatkowych kosztów.

Zapewne równie istotne dla sprzedawców są przepisy definiujące listę sytuacji, w których prawo odstąpienia od umowy konsumentowi nie przysługuje. Dotyczy to świadczeń o mocno zindywidualizowanym charakterze, rzeczy o krótkiej trwałości, produktów higienicznych, pudełkowych gier, filmów, płyt CD, prenumeraty prasy, towarów zakupionych na aukcjach. Jeżeli na przykład nośniki zawierające nagrania dźwiękowe lub wizualne albo programy komputerowe były dostarczane w zapieczętowanym opakowaniu, to w momencie otwarcia tego opakowania konsument traci uprawnienie do odstąpienia od umowy bez podania przyczyny w terminie 14 dni.

W przypadku zakupów na odległość i poza lokalem przedsiębiorcy, wymagane przez prawo informacje będą musiały być udzielone na papierze lub za zgodą konsumenta - na innym trwałym nośniku. Taki sam obowiązek będzie dotyczył przekazania umowy zawartej w ten sposób. Sprzedawca, który nie wypełni obowiązku informacyjnego narazi się na karę grzywny.

Obecnie mówi się o „niezgodności towaru z umową”. Nowa ustawa reaktywuje pojęcie wady towaru i zwiększa swobodę konsumenta co do wyboru uprawnienia, z jakiego może skorzystać w przypadku wadliwości nabytej rzeczy. W takiej sytuacji konsument może żądać obniżenia ceny bądź odstąpienia od umowy od razu po stwierdzeniu wady, bez konieczności żądania w pierwszej kolejności naprawy bądź wymiany rzeczy.

Nie zmieni się czas na złożenie reklamacji z tytułu wady towaru – klienci będą to mogli zrobić nadal w ciągu dwóch lat od zakupu. Z 6 do 12 miesięcy wydłuży się dla konsumenta czas, w którym przyjmuje się, że wada istniała już w momencie sprzedaży.